మన విద్యా విధానం ఎటు వెళ్తుంది?

అందరం క్లాసులో నిశ్శబ్దంగా కూర్చున్నాం. అపుడు నేను REC వరంగల్ లో కొత్తగా చేరాను. మొదటి క్లాసు కొద్ది సేపట్లో ప్రారంభం కాబోతుంది. రాబోయేది అయ్యంగార్ సార్. అందరికీ కొత్త కావడంతో భయం భయంగా కూర్చున్నాం. అందులో జరగ బోయేది మాథ్స్ క్లాసు.

అయ్యంగార్ గారు రానే వచ్చారు. మొదట అందరిని పరిచయం చేసుకున్నారు. తనను తానూ పరిచయం చేసుకున్నారు. తరువాత చాక్ పీసు తీసుకుని బోర్డుపై అడ్డంగా ఒక గీత గీసారు.

"ఇదేమిటి"? ఒకడిని లేపి అడిగారు. వాడు సరిగా చెప్పలేక పోయాడు.

ఒకరిద్దరి తర్వాత ఒకడు చెప్పాడు. "X axis".

"Good. మరి ఇదేమిటి?" ఇప్పుడు నిలువుగా గీత గీసి ఇంకొకడిని అడిగారు.

ఈసారి వెంటనే వచ్చింది జవాబు. "Y axis".

అలా ఒక్కొక్క బిందువును గుర్తిస్తూ, గీతలు గీస్తూ క్లాసులో ప్రతి ఒక్కరిని లేపి ప్రశ్నలు వేయ సాగారు. కొద్ది నిముషాల్లో మా భయం, బెరుకు పోయింది. అయన మాకో అధ్యాపకుడిగా కాక ఒక స్నేహితుడిగా కనిపించ సాగారు. ఉత్సాహంతో జవాబులు చెప్పడం మొదలు పెట్టాం.అలా అరగంట పాటు చర్చ కొనసాగింది. ఇంతలో నా స్నేహితుడు లేచి ఒక విషయం చెప్పాడు.

"Yes, this is what exactly is called as Roll's theorem." ఆయన చెప్పారు.

ఆశ్చర్య పోవడం మావంతైంది. Roll's theorem మొదటి పాఠం అని తెలుసు (ముందే సిలబస్ చూసుకున్నాం కాబట్టి). కాని ఆ సిద్ధాంతాన్ని మా అంత మేమే చెపుతామని అస్సలు ఉహించ లేదు! ఇక ఆ థియరీని జీవితంలో ఎలా మరిచి పోగలం? తర్వాత ఆయన ఆ చాప్టర్ లో ఒక్క లెక్కని కుడా చెప్పలేదు. ఆ అవసరం కూడా లేదు. ఎందుకంటే వాటిని మేమే పరిష్కరించి వేసాం. మూల సిద్ధాంతం తెలిసిన తర్వాత సమస్యలు పరిష్కరించడం ఎంత సులభమో అప్పుడు తెలిసింది.

సరిగ్గా ఇలాంటి విద్యా విధానమే మనకు కావలసినది. అయితే B Tech లో కాదు. ప్రాథమిక పాఠశాల నుండే మొదలు కావాలి. కాని జరుగు తున్నది వేరు. తోచింది చెప్పడం. గంటలకు గంటలు పిల్లల తో బట్టీయం వేయించడం. బండెడు హోం వరకు చేయించడం. దీంతో పిల్లలకు కనీసం ఆడుకోవడానికి కూడా సమయం దొరకడం లేదు. ఇక ఇంటర్మీడియేట్ కాలేజీల విషయం మరీ దారుణం. పిల్లలని చదివే యంత్రాలు గా భావిస్తున్నారు. ఫలితంగా ర్యాంకుల మాటేమో గాని, పిల్లలు మానసిక రోగులు గా మారుతున్నారు. ఆత్మ హత్యలకు పాల్పడుతున్నారు.