ఆత్మహత్యలు నాయకులెవ్వరూ చేసుకోరేం?

ప్రత్యేక తెలంగాణా పోరాటంలో భాగంగా చోటు చేసుకున్న వివిధ రకాలైన పోరాట రూపాలు బహుశా ఏఉద్యమంలో కూడా ఇంతవరకు చోటు చేసుకోలేదేమో! బాధాకరమైన విషయం ఏమంటే ఆత్మాహుతులు, ఆత్మహత్యలు కూడా ఉద్యమ రూపంగా మారడం. వీటి కారణంగా ఆరొందలకు పైగా లేతప్రాణాలు ఆహుతి పోయాయి అని గుర్తొచ్చినప్పుడు మనసున్న ప్రతి మనిషికీ అది వికలం కాక తప్పదు.

ఆత్మహత్యలు నాయకులెవ్వరూ చేసుకోరేం?

దాదాపుగా ప్రతి వేదికలోనూ తెలంగాణా వ్యతిరేకులు వేసే ప్రశ్న ఇది. అపరిపక్వంగా ఆలోచించే విద్యార్థులెవరైనా ఇలాంటి ప్రశ్నలడిగితే సరే అనుకోవచ్చు, కాని వివిధ పార్టీలకు చెందిన మహానాయకులు, మేధావులమని చెప్పుకు తిరిగే వారు కూడా ఇదే ప్రశ్న వేయడం విస్మయాన్ని కలిగిస్తుంది. దీన్ని అపరిపక్వత అని అనుకోలేం. ఒక తర్కవిరుద్ధమైన భావాన్ని వ్యాపింప చేయడానికి తార్కికమైన వాదన ఉపయోగ పడదు, తర్కరాహిత్యాన్ని శరణు కోరాల్సిందే. అందుకే ఇలాంటి వాదనలు వస్తుంటాయి.

నాయకుడంటే ఎవరు? నలుగురినైనా లేదా నాలుగు కోట్లమందినైనా నడిపించగలిగే వాడే నాయకుడు. ఒక సంఘటనపై కోపం తెచ్చుకొని తనను తాను ఆత్మాహుతికి గురి చేసుకునే వాడు నాయకుడు కాబోడు. తన కోపాన్ని ప్రజాగ్రహంగా మలచగలిగే వాడే నాయకుడు.

దక్షిణాఫ్రికాలో మహాత్మాగాంధీపై తెల్లవాడు దాడి చేసినప్పుడు మొదట ఆయనకి విపరీతమైన కోపం వచ్చి ఉంటుంది. వెంటనే వెళ్లి ఆ తెల్లోడిని చంపి వేయాలనే కోపం వచ్చి ఉంటుంది. కాని ఆ కోపాన్ని నిగ్రహించుకున్నాడు. నిగ్రహించు కున్నాడు కాని మరచిపోలేదు. అందుకే బ్రిటిష్ వారిని భారతదేశం నుండి పంపి వేసే వరకూ విశ్రమించ లేదు. మరచి పోయి ఉంటే మరుసటి రోజున మామూలుగా అందరు లాయర్ల మాదిరిగానే కోర్టుకు వెళ్ళుతూ సాధారణ జీవితం గడిపి ఉండేవాడు.

నాయకుడు ఎందుకు ఆత్మహత్య చేసుకోలేదు అని అడగడం, గాంధీ ఎందుకు డయ్యర్ ని చంపలేదు? అని అడిగినట్టు ఉంటుంది. ఇలా అడిగే సమైక్యాంధ్ర నాయకులు మరి సమైక్యాంధ్ర కోసం తమలో ఒకరైనా ఎందుకు ఆత్మహత్య చేసుకోలేదేం అని అడిగితే ఏం చెపుతారు? తిరిగి పై వివరణే ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. ఆత్మ హత్యలు దేనికీ పరిష్కారం కాదు. మనిషికి ఆగ్రహం వచ్చినప్పుడు నిగ్రహించుకోలేని వాడు ఎదుటివాడిపై దాడి చేసి నేరస్తుడిగా మారుతాడు. లేదా తనకు తాను ఆశక్తుడిగా భావించిన వాడు, ఆత్మహత్యకు పాల్పడతాడు. ఇలాంటి వారు అదృష్టవశాత్తూ చాలా తక్కువ శాతం మంది మాత్రమే ఉంటారు. ఆ విధంగా చూసినప్పుడు ఒక్కడు నిగ్రహం కోల్పోయి ఆత్మాహుతికి పాల్పడితే అది ఒక లక్ష మంది ఆగ్రహానికి ప్రతిరూపంగా భావించాలి. 

అందువలననే ఒక పది మంది రైతులో, చేనేత కార్మికులో  ఒకేసారి ఆత్మహత్యలకు పాల్పడ్డప్పుడు చాలా చర్చలు జరుగుతాయి. అవి రాజకీయ పరమైన నిర్ణయాలు తీసుకోవడానికి పురికొల్ప బడతాయి. అదంతా కేవలం పదిమంది చనిపోయినందుకే కాదు. ఆ పదిమంది వెనక ఉన్న పదిలక్షలమంది ప్రజల వేదనను గమనించడమే దానికి కారణం. 

అదేవిధంగా ఆరొందల మంది ఆత్మహత్యలు కేవలం ఆ ఆరొందల మంది ఆకాంక్షలను ప్రతిబింబించవు. అవి యావత్తు తెలంగాణా ప్రజల ఆకాంక్షలను తెలియ బరుస్తాయి. కాని దురదృష్టవశాత్తూ వీటిపై జరగాల్సినంత, జరగాల్సిన విధంగా చర్చ జరగడం లేదు. మరింత బాధాకరమైన విషయం ఏమిటంటే ఈ మరణాలపై హేళనా పూర్వకంగా వ్యాఖ్యానాలు చేయడం. జోకులు పేల్చడానికి ప్రయత్నించడం. 

ఆత్మహత్యలను ఎవరూ కోరుకోవడం లేదు, కాని అవి జరుగుతున్నాయి. ప్రతిరోజూ ఒకటో రెండో ఆత్మాహుతుల వార్తలు పేపర్లో, టీవీల్లో చూస్తున్నాం. ఆత్మహత్యలకు పాల్పడ వద్దని తెలంగాణాలోని అన్ని పార్టీల నాయకులు, JAC వారు విజ్ఞప్తి చేశారు. అయినా ఆగడం లేదు.

భవిష్యత్తులోనైనా ఈసమస్యకు తొందరగా పరిష్కారం లభించి ఆత్మహత్యలు ఆగిపోతాయని ఆశిద్దాం.